Κοσμικά συναξάρια... ὁ Βασίλης...







Ὁ κ. Βασίλης, 83 χρόνων, ἔχει alzheimer. Τόν διακονεῖ ἀγαπητικά μόνο ἡ γυναίκα του.Ἔρχονται στόν ἅι Ματθαῖο. Τῆς βαστᾶ τό χέρι σφιχτά συνεχῶς καί κοινωνοῦνε κάθε Σάββατο καί Κυριακή. Ἄνοιξε Βασίλη τό στόμα, τοῦ λέει ὁ π. Ἀντρέας, καί τό ἀνοίγει. Κλεῖσε το τώρα, κι ἐκεῖνος τό κλείνει καί τόν παίρνει ἡ κ. Ἐλένη παραπέρα. Στό λίγο φῶς καί στόν πολύ κόσμο ὁ Βασίλης δυσκολεύεται. Κάθεται συνήθως στό διπλανό μου στασίδι. Τοῦ σφίγγω τό χέρι καί νοιώθοντας ἀσφάλεια μένει ἕως τό τέλος τῆς λειτουργίας χωρίς νά σφίγγει πολύ τόν καρπό τῆς γυναίκας του, πού σταυροκοπιέται συνεχῶς καί τρέχουνε δάκρυα τά μάτια της. Μέ κυτάζει κι ἄλλοτε νοιώθω πώς μέ γνωρίζει ἄλλοτε ὄχι. Τόν ἀγκαλιάζω κι εἶναι ἀνέκφραστος. Ὅμως κάποιες φορές χαμογελᾶ καί μοῦ λέει... πάλι ἐδῶ εἶσαι ; Οἱ λέξεις του ἐλάχιστες, τεμαχισμένες λές κι εἶναι μωρό πού τοῦ μάθανε κάποιες μέ τό ζόρι καί τίς λέει μόνο ἄν κάτι τό ἐνοχλεῖ. Τελειώνει ἡ λειτουργία καί πᾶμε βόλτα στό λιμάνι. Βλέποντας τή θάλασσα ὁ κ. Βασίλης ἀνέλπιστα ἀρχίζει νά μιλεῖ. Ὅμως μιλεῖ μόνο γιά τά παιδικά του χρόνια. Στήν Τρυπητή πώς ἔκανε μπάνιο,  στό μόλο πού πήγαινε βόλτα καί τό πρόσωπό του φωτίζεται. Ἑπιστρέφουμε. Πότε θά ξανάρθεις, μέ ρωτᾶ. Τήν Κυριακή, τοῦ λέω.  Αὔριο νά ρθεῖς, μοῦ λέει, αὔριο νά πᾶμε βόλτα, ἥσυχος καί γαλημένος. Φαίνεται ὅτι τά παιδικά χρόνια καί ἡ θάλασσα  δέν ξεχνιοῦνται. Δόξα σοι ὁ Θεός. Ἐτοῦτος ὁ καιρός εἶναι σκληρός γιά τούς ἀνθρώπους.



No comments: